دنباله ای برای نوشته‌ی «از چت روم تا عنتربرقیا»
عشق.
کلمه جالبیه! هنوز نتونستم واقعا به عمق احساس جمع شده تو این کلمه پی ببرم؛ اما معتقدم هر کسی به اندازه خودش، تو تک تک ثانیه های زندگی حسش میکنه.
پیله‌‌ی بدی برای خودم ساخته بودم. از اسم خودم متنفر بودم. هیچ ارتباطی با هیچکسی نداشتم. عجیبه اما من به عنوان یه بچه پسر حتی یک بار هم فوتبال خیابونی بازی نکردم!!!
کم کم از پیله خودم اومدم بیرون! آخرین ضربه و تلنگر برای بیرون اومدن از این پیله چیزی نبود جز «عشق».
درباره این سایت